Եվրոպական հարավային աստղադիտարան | |
---|---|
Տեսակ | Միջազգային կազմակերպություն, գիտահետազոտական ինստիտուտ և աստղագիտական աստղադիտարան |
Կազմված է | European Southern Observatory, La Silla-DSS? |
Աստղադիտարանի կոդ | 214 |
Երկիր | Գերմանիա |
Վայր | Մյունխեն |
Հիմնադրվել է՝ | 1962 |
Գերմանիայի հետազոտական ցանց, ArXiv և European Open Science Cloud Association? | |
Կայք | eso.org և eso.org/public/france/?lang(ֆր.) |
European Southern Observatory Վիքիպահեստում |
Եվրոպական հարավային աստղադիտարան (անգլ.՝ ESO, European Southern Observatory, պաշտոնական անվանումը՝ անգլ.՝ European Organization for Astronomical Research in the South Hemisphere) միջազգային հետազոտական կազմակերպություն է, որի անդամներն են 15 եվրոպական երկրներ և Բրազիլիան։ Կազմակերպությունն ունի մոտ 730 աշխատակից։ Տարեկան ներդրումները անդամ երկրներից կազմում են մոտ 162 միլիոն եվրո։ Աստղադիտարանները գտնվում են Չիլիի հյուսիսում։ Եվրոպական հարավային աստղադիտարանի դիտորդական օբյեկտները աստղագիտական բացահայտումներ են արել և թողարկել են մի քանի աստղագիտական կատալոգներ։ Նրա հայտնագործությունները ներառում են ամենահեռավոր գամմա ճառագայթների հայտնաբերումը և Ծիր Կաթինի կենտրոնում սև խոռոչի հայտնաբերումը։ 2004 թվականին Շատ մեծ աստղադիտակը աստղագետներին թույլ է տվել ստանալ արտաարեգակնային մոլորակի (2M1207 b) առաջին պատկերը, որը պտտվում է շագանակագույն թզուկի շուրջ 173 լուսատարի հեռավորության վրա։ Եվրոպական հարավային աստղադիտարանի հին 3,6 մետրանոց աստղադիտակի վրա տեղադրված High Accuracy Radial Planet Searcher (HARPS) աստղադիտակը նպաստել է արտաարեգակնային մոլորակների հայտնաբերմանը, ներառյալ Gliese 581 c-ը՝ արեգակնային համակարգից դուրս տեսած ամենափոքր մոլորակներից մեկը։
Եվրոպական միասնական աստղադիտարանի գաղափարը ծագել է Նիդեռլանդներում գտնվող Լեյդենի աստղադիտարանում՝ Վալտեր Բաադեի և Յան Օորտի մոտ 1953 թվականի գարնանը։ Նույն թվականի հունիսի 21-ին Օորտը Լեյդենում հավաքել է աստղագետների խումբ՝ քննարկելու աստղադիտարանի ստեղծման հնարավորությունը։ Այս հարցը հետագայում բարձրացվել է Գրոնինգի կոնֆերանսի ժամանակ, որը նույնպես տեղի է ունեցել Նիդեռլանդներում։ 1954 թվականի հունվարի 26-ին Եվրոպական վեց երկրների առաջատար աստղագետների կողմից ստորագրվել է Եվրոպական հարավային աստղադիտարանի հռչակագիրը՝ հարավային կիսագնդում համատեղ եվրոպական աստղադիտարանի ստեղծման մասին։
Հարավային կիսագնդի ընտրությունը հիմնավորվել է նրանով, որ այն ժամանակվա բոլոր մեծ հայելային աստղադիտակները գտնվել են հյուսիսային կիսագնդում։ Բացի այդ, շատ երկնային օբյեկտներ, ինչպիսիք են Ծիր Կաթինի կենտրոնական մասը և Մագելանի ամպերը տեսանելի են միայն հարավային կիսագնդից։ Ի սկզբանե նախատեսվում էր, որ աստղադիտակները կտեղակայվեին Հարավային Աֆրիկաում, սակայն դիտարկումների ընթացքում պարզվեց, որ հարավային Անդերի պայմաններն ավելի նախընտրելի են, և 1963 թվականի նոյեմբերի 15-ին աստղադւտարանի համար վայր էր ընտրվելՉիլին։
Մինչ այս որոշումը Եվրոպական միասնական աստղադիտարանի կոնվենցիան ստորագրել էին Բելգիան, Գերմանիան, Ֆրանսիան, Նիդեռլանդները և Շվեդիան։ 1962 թվականի հոկտեմբերի 5-ին գլխավոր տնօրենի պաշտոնում նշանակվել է Օտտո Հեքմանը։
Լա Սիլայում տեղակայված Եվրոպական միասնական աստղադիտարանի առաջին աստղադիտակները սկսել են գործել 1966 թվականին։ 1980 թվականին Եվրոպական միասնական աստղադիտարանիի եվրոպական բաժնի շտաբ-բնակարանը տեղափոխվել է Մյունխեն։
Կազմակերպությունը ստեղծվել է 1962 թվականին՝ եվրոպացի աստղագետներին դեպի հարավային երկինք մուտք ապահովելու նպատակով։ Կազմակերպությունը կառուցում և շահագործում է աստղադիտակներ, որոնք աշխարհի ամենամեծ և տեխնիկապես զարգացածներից են համարվում․
2013 թվականին ավարտվել է ALMA-ի շինարարությունը՝ ամենամեծ աստղագիտական աստղադիտարաններից մեկը, որը դիտարկումներ կիրականացնի միլիմետրային և ենթամիլիմետրային միջակայքում։ ALMA-ն միջազգային ծրագիր է, որը ներառում է Եվրոպայի, Արևելյան Ասիայի և Հյուսիսային Ամերիկայի երկրները Չիլիի Հանրապետության հետ միասին։
Եվրոպական հարավային աստղադիտարանի երեք՝ Լա Սիլյայի, Պարանալի և Լյանո դե Չախնանտոր աստղադիտարանները գտնվում են Ատակամա անապատում, քանի որ նրա եղանակային պայմանները լավագույններից են աստղագիտական դիտարկումների համար. Գլխամասային գրասենյակը գտնվում է Գարխինգում, Մյունխենի մոտ (Գերմանիա)։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Եվրոպական հարավային աստղադիտարան» հոդվածին։ |
|