Young-plan is een onderwerp dat grote belangstelling heeft gewekt in de huidige samenleving. Vanaf het begin tot vandaag is het onderwerp geweest van studie, debat en analyse op verschillende gebieden. Het belang ervan ligt in de impact ervan op het dagelijks leven van mensen, maar ook in de relevantie ervan op onder meer academisch, wetenschappelijk, sociaal en cultureel gebied. Dit artikel probeert op een alomvattende en gedetailleerde manier verschillende aspecten met betrekking tot Young-plan te behandelen, en biedt een globale en bijgewerkte visie op dit onderwerp. De oorsprong ervan, de evolutie ervan in de loop van de tijd, de implicaties ervan in de huidige samenleving en mogelijke toekomstperspectieven zullen worden onderzocht.
Naamgever aan het plan, Owen Young, geheel rechts.
Het Young-plan is een plan gemaakt na de Eerste Wereldoorlog, waarin Duitslands verplichtingen tot herstelbetaling werden vastgelegd. Het was de opvolger van het Dawesplan van 1924, dat niet tot de gewenste resultaten had geleid.
Geschiedenis
In 1926 bespraken de Franse minister van buitenlandse zaken Aristide Briand en zijn Duitse collega Gustav Stresemann in het FranseThoiry onder andere de ontruiming van het Rijnland en het versnellen van de herstelbetalingen, die Frankrijk de mogelijkheid zouden geven hun financiële crisis tegen te gaan. Maar vooral Briand kon zijn voorstellen in eigen land niet aanvaard krijgen.
In 1929 is met het Young-plan de duur van de herstelbetalingen op 59 jaar (dus tot 1988) vastgelegd. In totaal zou Duitsland volgens dit plan 114 miljard ‘Goudmark’ betalen. De rechtse partijen probeerden het Young-plan door een referendum af te wijzen. Dit hielp Adolf Hitler in de politiek terug te keren.
