Gmach Biblioteki SGH od strony al. Niepodległości | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Rakowiecka 22B |
Właściciel | |
Dyrektor |
Hanna Długołęcka |
Data założenia |
1906 |
Siglum |
WA 14 |
Wielkość zbiorów |
1 000 000 wol. |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°12′35,028″N 21°00′32,731″E/52,209730 21,009092 | |
Strona internetowa |
Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie – biblioteka gromadzi i udostępnia zbiory z zakresu nauk ekonomicznych (m.in. finansów, bankowości, rachunkowości, zarządzania, polityki gospodarczej i polityki społecznej). Jest to największy tego typu księgozbiór w Polsce.
Biblioteka powstała razem z uczelnią w 1906 roku. Początkowo była niewielką biblioteką, liczącą zaledwie 820 woluminów, mieszcząca się w gmachu szkoły przy ul. Smolnej 9 w Warszawie. W 1917 roku zbiory przekroczyły 15 tys. woluminów, a biblioteka stała się największą książnicą ekonomiczno-handlową w Warszawie i największą profilowaną biblioteką w kraju[potrzebny przypis].
W 1918 roku dyrektorem biblioteki został prof. Konstanty Krzeczkowski, który zarządzał nią przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego. Był to czas ogromnego wzrostu wielkości i jakości księgozbioru.
28 lutego 1945 Biblioteka SGH, jako pierwsza w Warszawie, została otwarta dla czytelników.
W 1950 roku biblioteka została razem z Uczelnią upaństwowiona i stała się Biblioteką Główną Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. W 1961 Biblioteka Narodowa wyprowadziła się z budynku do nowej siedziby w gmachu archiwów przy ul. Hankiewicza 1.
W 1979 roku biblioteka uzyskała status Centralnej Biblioteki Ekonomicznej. W 1991 roku uczelnia wraz z biblioteką powróciły do starej nazwy. W latach 90. rozpoczęły się prace związane z komputeryzacją katalogów i automatyzacją obsługi czytelnika.
Autorem projektu gmachu biblioteki był architekt Jan Witkiewicz Koszczyc, który wygrał zamknięty konkurs na projekt kampusu dla Szkoły Wyższej Handlowej w Warszawie. Zaplanowano budowę: gmachu głównego, biblioteki i gmachu Zakładów Doświadczalnych. Przed wybuchem II wojny światowej powstały dwa: Zakłady Doświadczalne z salami wykładowymi i budynek biblioteki. Budowę nowego gmachu biblioteki rozpoczęto w 1928 roku, jednak prace wstrzymano z powodu braku środków.
Prace wznowiono po pozyskaniu do projektu Biblioteki Narodowej, zawierając umowę o wynajęciu części pomieszczeń. Zgodnie z umową Biblioteka Narodowa uzyskała do wyłącznego użytku pomieszczenia na piętrach od pierwszego do trzeciego oraz w przyziemiu i piwnicy o łącznej powierzchni 2076 m². Czynsz w wysokości 75 tys. zł rocznie zapłacono za sześć lat z góry i udzielono uczelni pożyczki w wysokości 400 tys. zł na wykończenie budynku i jego wyposażenie. Biblioteka Narodowa zapłaciła także za wykonanie i montaż 2 tys. żelaznych ruchomych półek magazynowych systemu „Hazet-Universalis“ Zieleniewskiego.
Uroczystość otwarcia Biblioteki Narodowej odbyła się 28 listopada 1930 z udziałem prezydenta Ignacego Mościckiego.
Dwukondygnacyjna czytelnia ma prawie 10 metrów wysokości i powierzchnię 864 m². Trzy sufitowe kopuły o siatkowym podziale na drobne okna są oparte na dwunastu filarach. Białe głowice w stylu art deco podtrzymują obite drewnem trzony.
Pod czytelnią Jan Witkiewicz Koszczyc umieścił dwukondygnacyjny magazyn, który miał pomieścić 700 tysięcy książek. O ile podczas II wojny światowej spłonął budynek Zakładów Doświadczalnych budynek biblioteki ocalał.
W 2010 roku budynek Biblioteki został, wraz z całym kampusem SGH, wpisany do rejestru zabytków.
W 1939 roku księgozbiór Biblioteki przekroczył 150 tys. woluminów, jednak wybuch II wojny światowej zahamował dalszy rozwój księgozbioru. Od 1940 roku przez 4 lata okupacji biblioteka współpracowała w konspiracji ze szkołą nieprzerwanie udostępniając swoje zbiory. W trakcie działań wojennych budynek biblioteczny ocalał, a wraz z nim księgozbiór. Biblioteka utraciła jedynie ok. 4% swoich zbiorów.
O ile w 1924 roku Jan Witkiewicz Koszczyc zaprojektował bibliotekę na 700 tysięcy tomów, to w 2008 księgozbiór Biblioteki SGH liczył już 1 003 112 woluminów, w tym 216 778 woluminów wydawnictw ciągłych (czasopism). Liczba tytułów polskich i zagranicznych czasopism bieżących – 983.
W latach 1995−2021 biblioteka użytkowała system Aleph. W roku 2021 został wdrożony nowy system Alma z wyszukiwarką Primo, która umożliwia jednoczesne wyszukiwanie publikacji papierowych z katalogu bibliotecznego oraz dokumentów elektronicznych zlokalizowanych w bazach danych.
Biblioteka jest otwarta dla czytelników przez 7 dni w tygodniu. Obsługę zapewniają następujące agendy: