| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
20 kwietnia 1702 |
| Elementy orbity | |
| Mimośród |
1,0 |
| Peryhelium |
0,64683 au |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki |
4,375° |
| Długość węzła wstępującego |
193,294° |
| Argument peryhelium |
309,637° |
| Moment przejścia przez peryhelium |
14 marca 1702 |
| Charakterystyka fizyczna jądra | |
| charakterystyka |
nieznana |
C/1702 H1 – kometa, najprawdopodobniej jednopojawieniowa, którą można było obserwować gołym okiem w 1702 roku.
Kometa została zaobserwowana po raz pierwszy 20 kwietnia 1702 roku przez F. Bianchiniego i G. F. Maraldiego w Rzymie. Znajdowała się wówczas najbliżej Ziemi (0,0437 j.a.), co było jednym z najbliższych przejść komety obok Ziemi w historii obserwacji. 14 marca (a więc jeszcze przed odkryciem) przeszła przez peryhelium swej orbity.
Odkrywcy opisywali ją jako znajdującą się tuż nad horyzontem „mglistą gwiazdę”.
C/1702 H1 porusza się po orbicie w kształcie zbliżonym do paraboli o mimośrodzie 1. Peryhelium znajdowało się w odległości 0,65 j.a. od Słońca. Nachylenie jej orbity do ekliptyki wynosiło 4,37˚.
Obiekt ten pochodzi spoza Układu Słonecznego, gdyż nie udało się wyliczyć aphelium jego orbity, co sugeruje, iż wpadł on jedynie raz w okolice Słońca i przechodząc w jego pobliżu, oddalił się następnie w przestrzeń międzygwiazdową.