Jean Baptiste Carnoy

W dzisiejszym świecie Jean Baptiste Carnoy to temat, który zyskał duże znaczenie i zainteresowanie społeczeństwem. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na życie codzienne, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Jean Baptiste Carnoy przykuwa uwagę ludzi na całym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane z Jean Baptiste Carnoy, od jego początków po dzisiejszą ewolucję. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu przeanalizujemy różne perspektywy i konteksty, w których Jean Baptiste Carnoy pozostawił znaczący ślad. Niezależnie od tego, czy staramy się zrozumieć jego wpływ na współczesne społeczeństwo, czy też odkryć jego historyczne korzenie, Jean Baptiste Carnoy prezentuje się jako ekscytujący i stale rozwijający się temat, który nigdy nie przestaje nas zaskakiwać.
Jean Baptiste Carnoy
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1836
Rumillies(inne języki)

Data i miejsce śmierci

6 września 1899
Schuls

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1861

Jean Baptiste Carnoy (ur. 11 stycznia 1836 w Rumillies(inne języki), Belgia, zm. 6 września 1899 w Schuls, Szwajcaria) – belgijski duchowny rzymskokatolicki, eklezjastyk, biolog, nauczyciel akademicki, naukowiec, pionier biologii komórki, założyciel międzynarodowego czasopisma La Cellule, odkrywca grzyba Mucor romanus.

Życiorys

Ukończył Collège de Tournai (zob. miejscowość Tournai), zostając księdzem w 1861 roku. Botanikę studiował na Uniwersytecie w Louvain (zob. Katolicki Uniwersytet w Lowanium). W 1865 roku uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych.

„Microscope Zeiss” z 1879 roku
Strona tytułowa książki Van Gehuchtena

Po uzyskaniu stypendium rządowego wyjechał na Uniwersytet w Bonn oraz do Lipska, Berlina i Wiednia. W Jenie poznał Carla Zeissa (zob. historia Carl Zeiss AG) i zainteresował się technikami optycznymi. Mikroskopy optyczne z powodzeniem stosował w całym okresie pracy zawodowej.

Po powrocie do Belgii posługiwał jako ksiądz, a równocześnie kontynuował badania naukowe. W 1876 roku został powołany do Uniwersytetu w Louvain, gdzie wykładał nauki przyrodnicze (m.in. botanika i mikroskopia optyczna). W czasie zajęć dydaktycznych i kontynuowanych badań preferował eksperyment. Zorganizował pierwszy kurs nauczania cytologii. Jednym z jego uczniów był belgijski anatom Arthur van Gehuchten (1861–1914), znany głównie ze swojego wkładu w teorię neuronów.

W 1890 roku utworzył w Leuven przy Vaartstraat uniwersytecki „Instytut Carnoy” (przetrwała fasada budynku z napisem „Institut Carnoy” w portalu).

Publikacje

Opublikował m.in.:

  • 1870 – Recherches anatomiques et physiologiques sur les champignons, Gand : Anoot-Braeckman
  • 1870 – Mucor romanus, Bull. Soc. Bot. Belg. 9, 162
  • 1883 – Biologie cellulaire, Lierre : Ed. Vann In
  • 1884 – La Biologie cellulaire : étude comparée de la cellule dans les deux règnes : technique microscopique-Notions générales sur la cellule- Biologie statique : le noyau, Lierre : Joseph Van In
  • 1887 – Some remarks on the recent researches of zacharias and Dr.Boveri upon the fecundation of the ascaris megalocephala, S.l.: s.n.
  • 1889 – Les programmes des examens de sciences naturelles et de médecine, Louvain : Fonteyn
  • 1897 – „La vésicule germinative et les globules polaires chez les Batraciens” w : La Cellule, tome XII, 1897; Première version de ce mémoire écrit en collaboration de H. Lebrun
  • 1899 – „La vésicule germinative et les globules polaires chez les Batraciens” w : La Cellule, Tome XVII, 2è fascicule

Cytowania

Opisy technik badawczych i wyniki badań Carnoya były, od czasu ich publikacji, wielokrotnie cytowane, np. w pracach

  • Puchtler H., Waldrop FS., Conner HM., Terry M.S., Carnoy fixation : practical and theorical considerations, Histochemie 16, 361-371 (1968)
  • Puchtler,H., Waldrop, FS., Meloan SN., Terry MS. and Conner HM : Methacarn (Methanol-Carnoy) fixation. Practical and theorical considerations, Histochemie 21(2), 97-116 (1970)
  • Shimizu, T., Akamatsu, T., Ota, H., Katsuyama, T., Immunohistochemical detection of Helicobacter pylori in the surface mucous gel layer and its clinicopathological significance. Helicobacter 1(4): 197–206 (1996 Dec)
  • Bassarova AV., Popov AA, Immunohistochemical detection of p53-effect of fixation and methods of antigen retrieval, Folia Histochemica et Cytobiologica 36(3), 127-32 (1998)
  • Casasco A., Casasco M., Cornaglia A.I., Danova M., Giordano M., Calligaro A., Tissue fixation for immunohistochemical detection of proliferating cell nuclear antigen with PC10 monoclonal Antibody, Biotechnic & Histochemistry. Vol.69 n°2 (1994)

Jego nazwisko pojawia się do dzisiaj, najczęściej w opisach technik utrwalania preparatów (stosowane są „roztwory Carnoya(inne języki)”).

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f g h Nicole Wuscher (Institut Pasteur): Jean-Baptiste Carnoy. Notice biographique na stronie internetowej UCL (z www.pasteur.fr) . . . (fr.).
  2. a b c ed. Kevin Knight: Jean-Baptiste Carnoy. New Advent; Catholic Encyclopedia . newadvent.org. . (ang.).
  3. a b c d Карнуа, Жан Батист (J. B. Carnoy). Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона . . (ros.).
  4. G. Aubert. Arthur van Gehuchten takes neurology to the movies. „Neurology”. 59 (10), s. 1612–1618, 2002 Nov 26. Lippincott Williams & Wilkins, American Academy of Neurology (US). ISSN 0028-3878. (ang.). 
  5. Wynik wyszukiwania dla: Carnoy fixation. Baza PubMed . National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine. . (ang.).

Linki zewnętrzne