W tym artykule poruszony zostanie temat Jerzy Sawicki, który był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Jerzy Sawicki to istotny temat, który przykuł uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego wpływ na obecne społeczeństwo. Przez lata Jerzy Sawicki wywołał sprzeczne opinie i był przedmiotem badań i studiów, które miały na celu pełne zrozumienie jego implikacji. W tym artykule przeanalizujemy kontekst historyczny, różne perspektywy i możliwe rozwiązania lub zalecenia dotyczące Jerzy Sawicki, w celu zapewnienia pełnego i wzbogacającego przeglądu tego tematu.
Sawicki pochodził z rodziny żydowskiej ze Lwowa, gdzie ukończył prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W latach 1936–1941 praktykował jako adwokat we Lwowie. W okresie radzieckiej okupacji Lwowa był m.in. członkiem III Kolegium Adwokatów we Lwowie oraz szefem sekcji planowania Mięsnego Trustu Ukrainy.
Według Zbigniewa Błażyńskiego po 1941 Sawicki był agentemGestapo w okupowanym przez Niemców Lwowie. Według oficjalnych informacji, w tym czasie ukrywał się, pracując m.in. jako rzeźnik w rzeźni miejskiej we Lwowie. Według Zbigniewa Grabowskiego Izydor Reisler pomagał różnym ludziom uzyskać aryjskie papiery, wyjść z getta i ukrywać się.
Ze względu na swoje żydowskie pochodzenie od 1942 do 1944 Sawicki ukrywał się w Kraśniku, w majątku państwa Teleżyńskich (konspiratorów ZWZ, NOW, a później NSZ), pod nazwiskiem Jerzy Biłobran. Wspólnie z nim zamieszkała Stefania Łobaczewska - jako jego siostra Stefania Biłobran. Związał się z PPR. W 1944 został zmuszony do ucieczki przed gestapo. Po wkroczeniu sowietów znalazł pracę jako wiceprokurator Prokuratury przy Sądzie Specjalnym w Lublinie.
W latach 1944–1953 był prokuratorem Sądu Najwyższego oraz Najwyższego Trybunału Narodowego ds. ścigania przestępców wojennych w Polsce. W latach 1945–1946 brał udział w pracach delegacji KRN na procesy norymberskie. Od 1946 z polecenia ministra sprawiedliwości Henryka Świątkowskiego podjął śledztwo dotyczące zbrodni na polskich oficerach w Katyniu, z zamiarem przypisania tej zbrodni Niemcom jako ludobójstwa. 26 stycznia 1946 w Norymberdze prowadził m.in. przesłuchanie Ericha von dem Bacha w ramach śledztwa przeciwko zbrodniarzom wojennym. Oskarżał w procesach przed Najwyższym Trybunałem Narodowym: Arthura Greisera (1946), Josefa Bühlera (1948) oraz załogi hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz.
↑ abcP.P.ŻukowskiP.P., Profesorowie Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, t. II, s. 455.
↑"Weźmy dla przykładu prokuratora Sawickiego. Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego miało w swoich aktach dowody, że Sawicki współpracował z Gestapo na terenie getta lwowskiego. Sawicki wiedział o istnieniu tych akt i to gwarantowało jego całkowite posłuszeństwo. Sprawa ta w końcu stała się głośna i Sawicki został zwolniony ze stanowiska prokuratora, ale zanim odszedł, zasłużył się aparatowi bezpieki" Por. Zbigniew Błażyński, Mówi Józef Światło. Za kulisami bezpieki i partii 1940–1955, słowo wstępne Jan Nowak Jeziorański, Warszawa 2003, s. 236
↑ „U profesora Gubińskiego i przy jego wydatnej pomocy zrobiłem i doktorat i habilitację. Przez krótki okres moim drugim mistrzem był profesor Jerzy Sawicki – słynny „Lex”. Postać niezwykle barwna i ciekawa, który swoim wyglądem przypominał raczej artystę niż profesora prawa.” Anna Kokocińska, Piotr Bałasz Pn, 20 stycznia 1997. Rozmowa z prof. Lechem Falandyszem
↑M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/201 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.