Radziecko-niemiecka umowa handlowa (1940)

W dzisiejszym świecie Radziecko-niemiecka umowa handlowa (1940) to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, społeczeństwo, naukę czy technologię, Radziecko-niemiecka umowa handlowa (1940) zdołał przyciągnąć uwagę dużej liczby ludzi na całym świecie. Jego wpływ jest tak znaczący, że był odczuwalny w różnych aspektach życia codziennego, wywołując dyskusje, debaty i refleksje na temat jego znaczenia i implikacji. W tym artykule będziemy dalej badać dzisiejszą rolę Radziecko-niemiecka umowa handlowa (1940), analizując jego różne aspekty i próbując zrozumieć, w jaki sposób zajął on tak ważne miejsce w dyskusji publicznej.
Model pancernika „Bismarck”, którego plany konstrukcyjne Niemcy przekazali Rosjanom

Radziecko-niemiecka umowa handlowa z 1940 r. – porozumienie dotyczące wymiany handlowej pomiędzy Związkiem Radzieckim i III Rzeszą, podpisane w Moskwie 11 lutego 1940. Była ona przedłużeniem wcześniejszej radziecko-niemieckiej umowy handlowej podpisanej 19 sierpnia 1939 roku w Berlinie, kilka dni przed paktem Ribbentrop-Mołotow.

Podobnie jak wcześniejsza umowa, również umowa z roku 1940 przewidywała wymianę radzieckich surowców na niemiecką technologię. Zakładała ona dostarczenie Niemcom przez stronę radziecką w ciągu 12 miesięcy surowców i żywności na sumę 800 milionów marek niemieckich.

Dostawy niemieckie dla ZSRR

Dostawy niemieckie dla ZSRR obejmowały plany pancernika „Bismarck”. Niemcy mieli przekazać ZSRR krążownik „Lützow”, maszyny do dużego niszczyciela, artylerię morską, od dwóch do dziesięciu samolotów; w tym myśliwce Bf-109, Bf-110 oraz bombowiec Ju-88, które Rosjanie mogli kopiować, ciężkie haubice i baterię dział przeciwlotniczych. Związek Radziecki otrzymał także od Niemców lokomotywy, turbiny, generatory, silniki Diesla, statki, maszyny, laboratorium balistyczne, próbki materiałów wybuchowych, sprzęt radiowy, telegraficzny i telefoniczny, sprzęt do prowadzenia wojny chemicznej, sprzęt saperski i jeden czołg do skopiowania.

Dostawy radzieckie dla III Rzeszy

W pierwszym okresie umowy z roku 1940 (od 11 lutego, 1940 do 11 lutego, 1941) oraz w drugim (od 11 lutego, 1941 aż do złamania paktu), Niemcy otrzymały wielkie ilości surowców, włączając ponad:

Niemiecka fabryka czołgów 1940

ZSRR zagwarantował Niemcom tranzyt surowców z Dalekiego Wschodu (m.in. soli z Mandżurii), zmniejszając o połowę ceny frachtowe za korzystanie z Kolei Transsyberyjskiej.

Zobacz też

Przypisy

  1. Philbin III, Tobias R. (1994), The Lure of Neptune. German-Soviet Naval Collaboration and Ambitions. 1919–1941, University of South Carolina Press, ISBN 0-87249-992-8.

Bibliografia

  • Documents on German Foreign Policy 1918-1945, vol. VIII, Washington 1954.
  • Aleksander Bregman, Najlepszy sojusznik Hitlera. Studium o współpracy niemiecko-sowieckiej 1939–1941, Warszawa 1997.