W tym artykule zagłębimy się w Suczawa, badając jego wpływ, znaczenie i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Suczawa jest przedmiotem zainteresowania i debaty od wielu lat, a jego wpływ widać w różnych obszarach życia codziennego. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Suczawa, aby zapewnić pełny i zrównoważony pogląd na ten temat. Dodatkowo omówimy, jak Suczawa ewoluował na przestrzeni czasu i jak nadal kształtuje nasze życie dzisiaj. Bez wątpienia Suczawa to fascynujący temat, który zasługuje na naszą uwagę i refleksję, i jesteśmy pewni, że ten artykuł zapewni Ci wzbogacający wgląd w ten temat.
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Suczawa
twierdza tronowa, powstała w końcu XIV w. i wielokrotnie rozbudowywana, obroniła się m.in. przed wojskami króla polskiego Jana Olbrachta w 1497, zniszczona w XVII w., odtąd w ruinie;
monastyr św. Jana Nowego z cerkwią św. Jerzego, zbudowany na początku XVI w. jako siedziba metropolity mołdawskiego; cerkiew, wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO, jest bogato malowana (zachowały się także fragmenty malowideł zewnętrznych), wewnątrz spoczywają relikwie św. Jana Nowego;
cerkiew św. Jerzego „Mirăuți”, wzniesiona w końcu XIV w. jako cerkiew koronacyjna hospodarów mołdawskich, od momentu założenia metropolii mołdawskiej (1403) siedziba metropolity, zniszczona na początku XVI w., odbudowana na przełomie XIX i XX w. (jednak nie jest to wierne odtworzenie pierwotnej świątyni);
cerkiew św. Demetriusza, ufundowana w pierwszej połowie XVI w. przez hospodara Piotra Raresza, ozdobiona malowidłami od wewnątrz i zewnątrz, a także tablicą erekcyjną z herbem Mołdawii;
monastyr ormiański „Zamca”, powstały w XV w. jako siedziba biskupa ormiańskiego, składa się z cerkwi św. Auksentego oraz murów obronnych z zabudowaniami (w jednym z budynków znajduje się kaplica św. Grzegorza), w latach 1690–1691 służył jako baza wojsk polskich operujących w Mołdawii.
W 1775 roku na mocy pokoju w Kuczuk Kajnardży większa część Bukowiny wraz z Suczawą przypadła Austrii, która przyłączyła ją do Galicji. Tereny te w 1919 r. stały się częścią Rumunii.
↑AleksandraA.DrzewieckaAleksandraA., Język polski jako element warunkujący przetrwanie polskiej tożsamości narodowej na Bukowinie Południowej od drugiej połowy XVIII wieku, w: Jednostka wobec globalnego wymiaru stosunków międzynarodowych, s. 15-31, ISBN WUŁ 978-83-8220-375-2, 2021.brak strony (książka)