Wyspy Poncjańskie

Wyspy Poncjańskie

Isole Ponziane

Palmarola (z lewej), Ponza (z prawej) i Zannone (w głębi) widok od strony zachodniej na grupę północno-zachodnią
Kontynent	Europa
Państwo	Włochy
Liczba wysp	6
Powierzchnia	11,39 km²
Populacja (2009) • liczba ludności	4 066
• gęstość	357 os./km²
Mapa
Położenie na mapie Włoch Wyspy Poncjańskie
40°53′05″N 13°19′15″E/40,884722 13,320833
Multimedia w Wikimedia Commons

Wyspy Poncjańskie (wł. Isole Ponziane, Isole Pontine) – archipelag włoskich wysp wulkanicznych na Morzu Tyrreńskim, położony przy zachodnim wybrzeżu Półwyspu Apenińskiego, na zachód od Neapolu. Największe wyspy: Ponza i Ventotene. Powierzchnia nizinna, klimat śródziemnomorski. Rozwinięta uprawa winorośli i drzew cytrusowych; rybołówstwo, turystyka, wydobycie kaolinu. Główne miasto – Ponza.

Wyspy

W skład archipelagu wchodzą następujące wyspy:

Historia

Archipelag był zamieszkany przez ludzi od tysięcy lat, o czym świadczą odkryte na wyspach, archeologiczne neolityczne artefakty i obsydiany z epoki brązu. Na wyspach znaleziono ślady bytności Etrusków, którzy wydrążyli „Niebieskie Groty”. Najwcześniejsze zapiski historyczne dotyczące wysp pojawiają się wraz z rzymskim zwycięstwem nad Wolskami w 338 p.n.e.

Podczas rządów Juliusza Cezara, osadnictwo na wyspach wzmogło się i ludność z wyspy Ponza zaludniła wyspę Ventotene. Rzymianie używali tych dwu wysp jako miejsce schronienia i miejsce zsyłki więźniów politycznych.

W czasach średniowiecza Wyspy Poncjańskie zostały opuszczone przez mieszkańców na skutek nieustających napadów Saracenów i piratów. W XVIII wieku Królestwo Neapolu ponownie zasiedliło wyspy, które później stały się częścią Królestwa Włoch.

Niewielkie winnice, dzikie zioła i kwiaty oraz odosobnione plaże i groty przyciągają turystów.