|
Güney Pasifik Mandası (Japonca: 南洋群島 Nan'yō Guntō), 1919-1947 yılları arasında Japon İmparatorluğu'nun bir mandası idi. Manda Kuzey Pasifik Okyanusu'ndaki adalardan oluşmaktaydı.
23 Ağustos 1914 tarihinde Japon İmparatorluğu Britanya ile yaptığı bir anlaşma sonucu Almanya'ya savaş ilan etti. Japonya Britanya ile birlikte Sindao Saldırısı'nı gerçekleştirdi. Japon İmparatorluk Donanması'nın hedefi Alman Doğu Asya Kruvazör Filosunu'nu yok etmek ve Pasifik ile Hint okyanuslarındaki deniz yollarının güvenliği sağlamaktı. Ekim 1914 tarihinde İmparatorluk Donanması Almanya'nın Okyanusya'daki sömürgeleri olan Mariana Adaları, Caroline Adaları, Marshall Adaları ile Palau Adaları'na saldırılar düzenledi.
I. Dünya Savaşı'nın bitmesinden sonra düzenlenen Paris Barış Konferansı'nda bu Japonya'nın topraklar üzerindeki işgali C kategorisinde bir manda olarak tanındı. Japonya adaların ekonomik gelişimine özel önem verdi ve adalara Japonlar, Koreliler ile Ryukyulular yerleştirildi.
1930'larda adada Washington Deniz Antlaşması'na aykırı biçimde gizlice askeri üsler ve tesisler kurulmaya başlandı. Adalara çok sayıda asker yerleştirilmesi savaş hazırlıklarının bir belirtisi idi.
1943-1945 yılları Pasifik Savaşı sırasında Japonya adalar üzerinde kontrolü kaybetmiştir. II. Dünya Savaşı'ndan sonra Japonya'nın teslimiyetinin ardından Birleşmiş Milletler'in tarafından Temmuz 1947 tarihinde adalar BM adına Pasifik Adaları Vesayet Bölgesi adıyla ABD'nin kontrolüne verildi.
Wikimedia Commons'ta Güney Pasifik Mandası ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. |