Ë
W tym artykule zbadamy temat Ë, temat, który wzbudził duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Ë był przedmiotem debat i analiz w różnych obszarach, od kultury i polityki po naukę i technologię. Ta osoba/temat/data przyciągnęła uwagę milionów ludzi na całym świecie, wzbudzając zainteresowanie wykraczające poza granice geograficzne i kulturowe. Idąc tym tropem, zbadamy różne podejścia i perspektywy dotyczące Ë, mając na celu zaoferowanie globalnej i wzbogacającej wizji w tej kwestii.
Ë ë
Ë, ë (E trema) – litera używana w językach: kaszubskim, francuskim, albańskim, niderlandzkim oraz luksemburskim. W języku francuskim zachowuje wymowę w niektórych dyftongach, zaś w języku albańskim i w języku kaszubskim służy do zapisu samodzielnych dźwięków. W języku niderlandzkim, tak jak w większości języków używających tremy, służy ona do zaznaczenia, że sąsiadujące samogłoski wymawia się oddzielnie. Przykłady:
- België (Belgia) – wym. „belchije” (zapis Belgie wymawiałoby się „belchi”),
- coëfficiënt (współczynnik) – wym. „koefisjent” (zapis coefficient wymawiałoby się „kufisint”).
- ercassë (Quenya) - wym. „erkasse” (zapis ercasse wymawiałoby się identycznie, zapis „e z dierezą” miał w zamyśle Tolkiena wyłącznie odwieść czytających w quenya od czytania końcowego „e” tak, jak robi się to w języku angielskim)
Przypisy
- ↑ Helge Kåre Fauskanger: Kurs języka quenejskiego. AGH Kraków, luty 2003 r.. .